Of!of!yine efkarlandım.Aklıma yine çocukluğum geldi bir hoş oldum.Bir yaz günüydü havada çok ama çok sıcaktı.Ben ve ablam o sıcağın altında kaz çobanlığı yapardık.Kaz yavrularını bizim oraların tabiriyle" bılikleri "beklerdikki kargalar yada yılanlar yemesin diye.Arkadaşlarımız oyun oynar biz ise çobanlık yapardık.Ablamla kazları ve bıliklerini alır ormana yada dereye götürürdük.Otlatır gödenleri doyana kadar bekler,akşama doğru getirirdik.Sonrada yorgunluktan hırt düşerdik.Bılikler büğüyene kadar biz bakardık.Büğüdükten sonrada karga yılan vs.gibi hayvanlar zarar veremezdi kendileri otlardı.Ben ve ablam kazları ve bıliklerini aldık ormana götürdük.Ana kaz cinyurun ayağını bir güzel iple ağaca bağladık.Ablam ve ben ormanda oyun oynamaya başladık napalım küçüktük hep kazlara bakamazdık ya.Ablam oyun oynarken kazları unutmuştu kazlara bişey olursa annem canımıza okurdu.Kazları bıraktığımız yere doğru yavaş adımlarla gidiyorduk sanki güvendelermiş gibi.Ablam"korkma bişey olmaz anneleri var yanında"dedi.Ben tedirgin oldum bişey olursa anneme ne deriz diye.Ablam benim kadar korkmazdı annemden ben çok korkardım küçük olduğum içinmidir nedir?Neyse kazların yanına gittik. oda ne!kazların bikaç tanesi eksik üstelik kafalarıda kopmuş.Aldık kazları öylece eve getirdik.Annem kazları öyle görünce nerdeyse kafayı yiyodu.Ablam"hadi kaçalım "dedi bi fırladık annem bize yetişemedi eeeeee tabi dövemedi.Akşama kadar eve gitmedik çokta acıkmıştık babamın gelmesini bekledik.Çünkü annem babam varken bizi dövemezdi ama oda haklıydı bence çok ama çok yaramaz bir çocuktuk biz özelliklede ablam!Ogünde böyle heyecan ve korkuyla geçmişti.
kardelencim ne güzel yazmışsın öle kazlar blikler:))anlatımına bayıldım çok güsellll
YanıtlaSil