Yine bir temmuz akşamıydı.Biz her akşam arkadaşlarla biraraya tolanır eğlence yapardık ateşler yakar etrafında döner,şarkılar söyler,ateşin üstünden atlardık.Aklımıza gelen hikayeleri anlatırdık.Halaylar çekerdik.Ama saat fazla geç olmadan eve gelirdik.Nedense o gün öyle olmadı.Arkadaşlar gece 12 ye kadar durmak istediler o saate kadar eve gitmedik.Tam karşımızda eski harabe terkedilmiş bir ev.Ben o evi gördükçe korkmaya başlamıştım ama belli etmemeye çalışıyordum.Çünkü büyüklerimizden duyduğumuz kadarıyla o evde perilerin olduğu söylenirdi.Bunları düşündükçe korkuyordum.Arkadaşım iskelet o evden bir ses geldiğini söyledi.Ben,iskelet,pısırık sevgi,filozof aysel ve cece zifiri karanlıkta o eve doğru gittik.Ben tir tir titriyordum ama merakta ediyordum.Elimize aldığımız ateşle eve girdik.Çıt çıt diye sesler geliyordu.Gidgide sesler yaklaşıyordu geri gitmek istedik ama gidemedik.Birden bir ışık çıktı ve bir kadın.Işık gözlerimizi alıyordu.Gelinlik giymiş dimdik karşımızda duruyordu.Sadece 1 veya2 saniye durdu karşımızda sonrada kayboldu.Hepimiz görmüştük birbirimizi eze ezekaçmaya başladık bağıra çağıra.Bilemiyorum belkide korktuğumuz için hayal görmüştük.Ama görmüştük işte.O gün gördüğümüz herneyse kimse inanmadı.Başkada kimseye anlatmadık.Aman çocuk aklı işte diyip geçiştirdiler ama hepimiz görmüştük.Daha sonrada o ev sahibi tarafından yıkıldı ve yerine yeni çok güzel bir ev yapıldı.Bizim gördüklerimizde o evle yok oldu.
hepiniz gördüğünüze göre demek ki varmış bir şeyler =D
YanıtlaSil