Rahmetli dedem babaannemin sarı uzun saçlarını ve masvavi gözlerini görünce aşık olmuş.Atın üstünde öylece durup bakakalmış.Babaannemin anlatmasına göre dedemde çok yakışıklıymış.İri yarı ve bıyıklıymış.Zannedersem bıyıklarına vurulmuş babaannem.Babaannemin yaşı küçük olduğundan babası vermemiş dedeme oda kaçırmak zorunda kalmış.Hep birbirlerine sımsıkı sarılmışlar yokluktan varlık çıkarmışlar.Dedem ve babaannem hiç birbirlerinden ayrılmazlardı.Tarlaya, bahçeye ve çarşıya hep elele giderlerdi.Hayvanları otlatmaya bile birlikte giderlerdi.Çok ama çok mutluydular.Yüzlerinden tebessüm hiç eksik olmazdı.Taki o güne kadar.Dedem ilk kez yapmadığı birşeyi yaptı ve hayvanları otlatmaya tek başına gitti.Sıcak bir temmuz günüydü ve dedemin tansiyonu daha fazla kaldıramadı bu sıcağı.Her zaman eve erken gelen adam bu sefer geç kalmıştı.Babaannem ve biz onu aramaya gittik.Babaannem çok endişeliydi ve korkuyordu.Ama artık çok geçti.Dedemi öyle görünce hepimiz şok olduk.Ben küçüktüm ve dedemin birgün öleceğini hiç düşünememiştim.Ama babaannem sanki hissetmişti.Kadıncağız dedemin üzerine yıkılıp ağlamaya başladı ama artık ne yapsa çok geçti artık o yoktu.Tek kalmıştı babaannem.Hayat arkadaşı evinin direği yoktu.O neşeli güleç yüzlü insan artık yoktu.Hayat ne garip değilmi.Bugün varız yarın yokuz tohaf!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder